در سالگرد تشکيل حزب٬ با اعضاى کميته مرکزى
شهلا نورى

يک دنياى بهتر: بعنوان عضو رهبرى حزب چه ارزيابى سياسى از فعاليت يکسال گذشته حزب داريد؟ از نظر شما ملزومات پيشروى حزب ما و تبديل کمونيسم به پرچم اعتراض جامعه کدامند؟ چه موانعى را بايد از سر راه برداشت؟
شهلا نورى: با تبریک به همه رفقا در حزب اتحاد کمونسیم کارگری و تمامی انسانهایی که امرشان نه تفسیر و بازخوانی تاریخ بلکه تغییر جهان است. ارزیابی من از فعالیتهای یک سال گذشته حزب به دو بخش تقسیم می شود: تأثیرات فعالیتهای ما در داخل و در خارج کشور.

تا آنجا که به خارج کشور مربوط می شود، با وجود اینکه ما در زمان جدایی از جمع عددی بیشماری از اعضاء برخوردار نبودیم٬ اما با همت و عزم بلند رفقا توانستیم در بالاترین فرم و پتانسیل مقدور در صحنه اعتراضات حضور یابیم. جلب توجه جهانیان به اعتراضات و تحرکات جنبشهای کارگری، دانشجویی، زنان، پرستاران، معلمان و جنبش علیه اعدام و آزادی زندانی سیاسی از جمله عرصه های تلاش پیگیرانه ما بود.

اما در داخل ایران اوضاع حزب ما از بدو تولد متفاوت بود. بسیاری از رفقایی که از زمان فقدان منصور حکمت، روند تقلیل سنت او را در حزب احساس می کردند و بعد انشعاب 2004 شاهد سربلند کردن گرایش چپ سنتی در دو حزب موجود کمونیسم کارکری بودند، با امید به تبدیل شدن حزب اتحاد به مرکز ثقل کمونیسم کارگری، به ما پیوستند. مؤلفه ای که تأثیر خود را در از بین بردن موانع پیشروی حزب ما و تبدیل شدن کمونیسم کارگری به پرچم اعتراض جامعه خواهد داشت.

ساختار تشکیلاتی حزب ما با رهبری افرادی پايه ریزی شده است که  با کوله باری از تجربه از حزب کمونیسم کارگری جدا شدند. این رفقا توانستنه بودند با استفاده از خلاقیتهای فردی و در ارتباط تنگاتنگ با منصور حکمت، در زمانی کوتاه بیشترین تاثیر را بر رادیکالیزه کردن اعتراضات جاری بگذارند. آنچه را که ما قبل از جدائى گفتيم٬ و در آن حزب درها برويش بسته شد٬ در حزب جديد پياده کرديم. هنوز ضعف و مشکل کم نداريم. اما مقايسه امروز ما با احزاب قديمى تر و از نظر عددى وسيع تر نشان ميدهد که روى خط درستى رفتيم و بايد همين را وسيع تر ادامه دهيم. رهبرى حزب ما با درایت کامل، از وجود کادرهايش در جهت ساختن "حزب رهبر و حزب سازمانده" تلاش کرد. ما به حزبی که يکسال از عمرش ميگذرد و کارنامه روشن و قابل دفاعى دارد٬ افتخار می کنیم.

ما در یکسال گذشته تلاش کردیم از قطر دیوار سکتاریسم و تنفر موجود در بین احزاب کمونیسم کارگری بکاهیم و اعتماد از دست رفته مردم را به کمونيسم کارگری جلب کنیم.

چه موانعى را بايد از سر راه برداشت؟
اما من شخصا معتقد هستم که این راه پر نشیب و فراز فقط با برافراشته نگاه داشتن پرچم کمونیسم مارکس و منصور حکمت امکان پذیر خواهد شد. در غیر اینصورت کم نیستند آلترناتیوهای ناسیونالیستی و غیر کمونیستی که در روند سرنگونی جمهوری اسلامی شریک خواهند شد و در بین گزینه های مطلوب  نظم نوین جهان سرمایه داری قرار دارند. ما باید بتوانیم با عقب راندن آنها و ایجاد امید در بین جنبشهای اعتراضی موجود روند سرنگونی را رادیکالیزه کنیم و به حزب منتخب مردمی که نبضشان با ایجاد یک دنیای بهتر می زند، تبدیل شویم. تنها راه نجات میلیونها انسان در ایران، سرنگونی رژیم اسلامی و استقرار یک جمهوری سوسیالیستی می باشد که بتواند ضامن آزادی و برابری، رفاه و عدالت، ریشه کن کردن فقر و لغو کار مزدی باشد. به این حزب بپیوندید تا رهروان سازمانده این راه پر پیچ و خم باشیم!*